PW - BZ12 BIZWELD HEAD COVER FR

Beschrijving
Bizweld BZ12 vlamvertragende en antistatische monnikskap.
Bizweld is een zwaargewicht 100% katoenen doek; speciaal behandeld met een vlamvertragende finish. Typische toepassingen: lassen, snijden, slijpen, elektrische on-shore en offshore olie- en gasindustrie, de automobielindustrie, nutsbedrijven.
Normen
EN ISO 11612 A1+A2, B1,C1
EN ISO 11611 klasse 1 A1+A2
Kwaliteit
Bizweld™: 100% katoen (330 gr/m2), behandeld met vlamvertragende finish, geschikt voor laswerkzaamheden.
Kleuren
Navy
Maten
Één maat

Uitvoeringen
Maat
Aantal
Prijs:

Alternatieve producten


Beschermende kleding voor gebruik bij het lassen en verwante processen.

EN ISO 11612: beschermkleding voor werknemers blootgesteld aan hitte en vlammen, met uitzondering van lassers en brandweerlui.

De drager wordt beschermd tegen korte contacten met een vlam, evenals (tot op zekere hoogte) tegen convectieve- en stralingshitte. De EN ISO 11612 is de opvolger van de EN 531.

Wat houdt de EN ISO 11612-norm in?

De norm kent met betrekking tot het doek een aantal testen. De resultaten van deze testen worden weergegeven door de letters A, B, C, D, E en F. Staat er een letter niet genoemd, of is de klasse “0” dan is de laagste waarde niet gehaald, of werd de test is niet uitgevoerd. De kleding biedt dan geen bescherming tegen deze eigenschap.

Verschillende testen en coderingen

Lees hieronder meer over de verschillende testen die gedaan kunnen worden met betrekking tot de EN ISO 116112-norm.

11612A (ISO 15025)

Bij deze testmethode wordt een doekstaal gedurende 10 seconden bevlamd. Hierbij moeten de navlamtijd, nagloeitijd en gatvorming binnen de waarden - gesteld in de norm - vallen. Deze test komt overeen met EN 531A. De bevlamming kan op twee manieren uitgevoerd worden:

  • Procedure A (levert A1) is de horizontale bevlamming (zoals bij de EN 470 en EN 531).
  • Procedure B (levert A2) is de kantbevlamming.

11612B (ISO 9151)

Convectieve warmte: bepaling van de warmtegeleiding bij blootstelling aan vlammen. Het staal wordt boven de vlam gehouden en d.m.v. een caloriemeter wordt aan de bovenzijde de temperatuursstijging gemeten. Er wordt gemeten hoeveel seconden het staal blootgesteld kan worden totdat er een temperatuursstijging ontstaat van 24°C:

  • B1: 4 < 10 seconden
  • B2: 10 < 20 seconden
  • B3: 20 en meer seconden

11612C (ISO 6942)

Blootstelling aan warmtestraling. Bij deze testmethode wordt het doek blootgesteld aan hittestraling doormiddel van infraroodstraling. Via een caloriemeter wordt aan de andere zijde van het doek de temperatuurstijging gemeten.

Er wordt gemeten hoelang het doek aan hitte blootgesteld kan worden voordat er een temperatuurstijging van 24°C ontstaat. Deze testmethode komt overeen met die van de EN ISO 11611, maar kent een andere klassering:

  • C1: 7 < 20 seconden
  • C2: 20 < 50 seconden
  • C3: 50 < 95 seconden
  • C4: 95 en meer seconden

11612D en E (ISO 9185)

Deze test meet de bescherming tegen spetters van gesmolten metaal. Een membraan (imitatie van de huid) wordt aan de achterzijde van het doek aangebracht. Vervolgens wordt een hoeveelheid gesmolten aluminium (voor code D) of gesmolten ijzer (voor code E) opgebracht. De membraan mag dan niet vervormen.

Bij gesmolten aluminium is de klassering:

  • D1: 100 < 200 gramD2: 200 < 350 gram
  • D3: 350 gram en meer

Bij gesmolten ijzer is de klassering:

  • E1: 60 < 120 gram
  • E2: 120 < 200 gram
  • E3: 200 gram en meer

11612F (ISO 12127)

Een nieuwe test t.o.v. de EN 531: contacthitte.

De klassering hierbij:

  • F1: 5 < 10 seconden
  • F2: 10 < 15 seconden
  • F3: 15 seconden en meer

11612Wnn

Optionele test voor de bescherming tegen regen. De eerste n verwijst naar de classificatie voor waterdichtheid, de tweede n naar de classificatie voor waterdampdoorlaatbaarheid (zie voor uitleg ook EN 343).

Welke eisen worden er in de EN ISO 11612-norm gesteld?

Het model moet altijd voldoen aan de vlamverspreidingscode A1 of A2 en aan tenminste 1 van de overige coderingen (B tot F). Het etiket moet aangeven welke klassering gehaald wordt. Hardware moet eenzijdig verdekt zijn en er moet voldoende overlapping zijn tussen jas en broek (20 cm bij rechtop staan).

Een aantal modeleisen zijn net als in de EN 531 alleen van toepassing wanneer de codering D en/of E van toepassing is:

  • Geen omslagen aan mouwen en broekspijpen.
  • Buitenzakken voorzien van kleppen die aan beide zijden 10 mm breder zijn dan de zakopening. Dit is niet van toepassing voor zijzakken onder de taille waarvan de opening een hoek maakt van minder dan 10° met de verticale naad. Dit punt komt overeen met de eisen uit de EN ISO 11611 lasserskleding (en is een versoepeling t.o.v. de modelspecificaties uit de EN 531 D/E).

De sluitingen moeten:

  • Een beschermende flap hebben.
  • Knoopafstand maximaal 15 cm.
  • Halsopeningen moeten een sluiting hebben.
  • Broekspijpen mogen zijsplitten hebben, op voorwaarde dat ze afsluitbaar zijn en dat de split en sluiting afgedekt zijn door een klep.

Wat is er gewijzigd t.o.v. de EN 531?

  • De voering moet vlamvertragend zijn als de code A buitenstof (zonder nabranden, smelten en gatvorming).
  • Vlamvertragendheid wordt (ook) getest na het maximale aantal wasbeurten (=50).
  • Eisen aan de naden m.b.t. naadsterkte (minimaal 225 N) en vlamvertragendheid.
  • Vlamvertragendheid en hitteresistentie op fournituren.

Beschermende kleding voor gebruik bij het lassen en verwante processen.

EN ISO 11611:2007 is de opvolger van EN 470-1.
Deze norm legt de vereisten vast voor lasserskleding. Het betreft hier kleding die bij normale temperaturen een hele dag (8 uur) gedragen kan worden en bescherming biedt tegen kleine spatten van gesmolten metaal, toevallig vlamcontact en UV-straling.
De norm handelt niet over beschermende kleding die gedragen wordt bij speciale laswerkzaamheden.

Wat houdt deze norm in?

Deze norm bestaat uit een aantal testen. De belangrijkste testen worden beschreven in de norm ISO 6942, ISO 9150, ISO 15025 en EN 1149-2. De norm EN ISO 11611 kent twee klassen. Als alle testen worden behaald, heeft men klasse 1. Wanneer voor de test ISO 6942 en ISO 9150 beide klasse 2 worden behaald, dan geldt klasse 2.

Verschillende testen voor de EN ISO 11611-norm

Lees hieronder wat de verschillende testen voor de EN ISO 11611-norm precies inhouden.
ISO 6942
Dit is een beproevingsmethode voor het beoordelen van materialen en materiaalcombinaties bij blootstelling aan warmtestraling. Bij deze testmethode wordt het doek blootgesteld aan hittestraling door middel van infraroodstraling. Met behulp van een caloriemeter wordt aan de andere zijde van het doek de temperatuurstijging gemeten.
Er wordt gemeten hoelang het doek aan hitte blootgesteld kan worden voordat er een temperatuurstijging van 24°C ontstaat. Deze testmethode komt overeen met EN 531C. Bij deze testmethode zijn twee verschillende klassen haalbaar:
  • Klasse 1: temperatuurstijging ontstaat na ≥ 7 seconden.
  • Klasse 2: temperatuurstijging ontstaat na ≥ 16 seconden.
ISO 9150
Bepaling van het gedrag van materialen onder invloed van kleine spetters van gesmolten metaal. Bij deze testmethode worden er druppels gesmolten metaal op een verticaal hangend stuk doek gespetterd. Vervolgens wordt bepaald na hoeveel druppels er aan de achterzijde van het doek een temperatuurstijging van 40°C is ontstaan. Ook bij deze test zijn er twee klassen haalbaar:
  • Klasse 1: ≥ 15 druppels gesmolten metaal.
  • Klasse 2: ≥ 25 druppels gesmolten metaal.
ISO 15025
Beproevingsmethode voor beperkte vlamverspreiding. Bij deze testmethode wordt een doekstaal gedurende 10 seconden bevlamd. Hierbij moeten de navlamtijd, nagloeitijd en gatvorming binnen de waarden vallen, die gesteld worden in de norm. Deze test komt overeen met EN 531A.
De bevlamming kan op twee manieren uitgevoerd worden:
  • Procedure A: (levert A1) is de horizontale bevlamming (zoals bij EN 470 en EN 531).
  • Procedure B: (levert A2) is de kantbevlamming.
EN 1149-2
Dit is een testmethode waarbij de elektrische doorgang gemeten wordt. Er wordt gemeten of er elektrische lading wordt doorgegeven van buiten naar binnen.
Welke eisen worden er in de norm gesteld?
Om gecertificeerd te worden met de EN ISO 11611-norm moet werkkleding voldoen aan de volgende eisen:
  • Kleding die aan deze norm voldoet moet altijd voldoen aan de voorwaarden gesteld in de norm ISO 13688.
  • Zakken aan de buitenzijde moeten voorzien zijn van een klep die aan beide zijden 10 mm breder is dan de zak. Met een uitzondering voor zakken op het been, die achter de zijnaad geplaatst zijn en die een opening hebben van 75 mm of minder (meterzakken).
  • Verticale zakken onder de heupen met een hoek van 10 graden of minder hoeven ook geen klep te hebben.
  • Doortasten moeten altijd voorzien zijn van een klep of klittenband, ook wanneer deze verticaal geplaatst zijn.
  • Plooien e.d. moeten vermeden worden.
  • Halsopeningen moeten gesloten zijn.
  • De maximale afstand tussen knopen is 15 cm.
Wat is er gewijzigd t.o.v. de EN 470?
  • Het pictogram is gewijzigd (was een vlam nu lasboog).
  • De vlamverspreiding moet ook bepaald worden na een maximaal aantal wasbeurten. Over het algemeen wordt daar 50 wasbeurten voor aangehouden.
  • Er zijn (veel) hogere eisen gesteld aan vooral de scheursterkte van het doek.
  • Ook op het model worden specifieke eisen gesteld m.b.t. naadsterkte en vlamvertragendheid op de naden.
  • De fournituren moeten getest zijn op hittebestendigheid.
  • De norm wordt nu ingedeeld in twee klassen waarbij een onderverdeling gemaakt wordt naar werkzaamheden.

100% Katoen - Voor comfort

Een stof van 100% katoen heeft een aantal zeer speciale eigenschappen, omdat het een puur natuurlijk materiaal is.
Katoen is zacht en zeer comfortabel om te dragen.
Werkkleding van puur katoen is vooral een must voor medewerkers die in de buurt van warmtebronnen werken, zoals in de zware industrie.
De eigenschappen van katoen kunnen worden samengevat als:
  • Vocht absorberend
  • Warmte-isolerend
  • Goed wasbaar
  • Nagenoeg niet statisch op te laden
  • Comfortabel
  • Reageert nagenoeg nooit op de huid
  • Relatief lage treksterkte = slijtgevoelig
  • Vrijwel volledig biologisch afbreekbaar !

Mix van polyester en katoen

Polyester/katoen (P/K) behoort tot de meest verkochte kwaliteiten van de afgelopen 10 jaar. Wordt zowel in de bouw als industrie gebruikt.
De mix van polyester en katoen kent verschillende variaties zoals 65/35 polyester/katoen(P/K) en 65/35 katoen/polyester (K/P).
De pasvorm en kleuren blijven behouden, ook na veelvuldig wassen en drogen.
De belangrijkste eigenschappen zijn:
  • Hoge treksterkte = slijtvast
  • Hoge ontvlambaarheid
  • Smelt zeer snel na verhitting
  • Goede chemische resistentie
  • Goede kleurechtheid
  • Zeer goed wasbaar
  • Minder draagcomfort dan katoen
  • Zeer goed statisch op te laden
  • Niet kreukgevoelig
Canvas
Canvas is eveneens een combinatie van polyester en katoen en heef een iets andere structuur en creëert een ruige eigentijdse look

Laatst bekeken

Laatst bekeken